In mei het weer zover: het Eurovisie Songfestival! De 67ste editie van het EK Zingen vindt plaats in het Britse Liverpool. Eigenlijk had Oekraïne het festival moeten huisvesten, maar dat bleek door de voortdurende oorlog geen optie. Het Verenigd Koninkrijk, dat na een lange periode van malaise dit jaar ineens als tweede eindigt, mag daarom voor het eerst in 25 jaar het songfestival organiseren. De komende maanden zullen de diverse deelnemende hun inzendingen presenteren. Wij laten ze hier stuk voor stuk de revue passeren en vinden er wat van.

Door Jeroen Bootsman – Oostenrijk is niet bepaald een succesvol songfestivalland. Toptiennoteringen waren er vooral in de beginjaren, toen er nog amper zo'n tien landen meededen. Negen keer eindigde het land helemaal onderaan en liet het eind jaren zestig en begin jaren zeventig een aantal keer verstek gaan. Evengoed was er succes. Toen het festival in 1966 z’n tiende verjaardag vierde, ging de winst naar de evergreen Merci cherie van Udo Jürgens.

Daarna moesten ze 38 jaar wachten op een tweede zege, maar wat voor een! In 2014 verpletterde Conchita Wurst - de vrouw met de baard – gans Europa met een verre van obligate drag queen performance, want Conchita bleek over een dijk van een stem te beschikken, waarmee zij het James Bond-achtig klinkende Rise like a phoenix naar een hoog niveau tilde.

Sindsdien is het kwakkelen. Een jaar later werd het als organiserend gastland geen enkele punt gegund. Na nog twee middelmatige resultaten was er in 2018 een verrassende derde plaats voor Cesár Sampsons gospelachtige Nobody but you. Dat was vooralsnog het laatste succes, dat de laatste drie keer de finale aan zich voorbij zag gaan.

De tekst gaat hieronder verder.

Oostenrijk

Teya & Salena – Who the hell is Edgar?

Oostenrijk is dit jaar wel in voor een lolletje. Met dit rapduo kunnen we in de tweede halve finale het nodige plezier beleven. Twee dames uit het circuit van talentenjachten, die afzonderlijk al eerder pogingen deden het land te mogen vertegenwoordigen, vonden elkaar op een songwritingskamp in Tsjechië. Het resultaat is niet alleen de meest intrigerende songtitel van dit jaar, maar ook een hilarische bijdrage (de videoclip is om te brullen!), waarvan Edgar uit de titel verwijst naar de legendarische horrorschrijver Edgar Allen Poe. Eerlijk is eerlijk: pogingen tot humor pakken op het songfestival niet altijd goed uit. Het is afwachten of deze act stand houdt op het grote podium van Liverpool, maar de originaliteitsprijs gaat dit jaar naar Oostenrijk!